Jeden posiłek dziennie na odchudzanie?
Jeden posiłek dziennie (One Meal a Day) nie dostarczy organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych, nie zaspokoi zapotrzebowania na kalorie. „Nie ma rekomendacji, które zalecałyby aż takie ograniczanie liczby posiłków” – mówi PAP dietetyczka, dr Hanna Stolińska. „Nasz metabolizm „rozkręca się” przy regularnych posiłkach więc jeżeli jemy tylko raz dziennie, to metabolizm spada” – dodaje. Choć przeżycie na jednym posiłku jest możliwe, to na pewno zdrowe nie jest. Specjaliści zalecają 3-4 posiłki dziennie.
Dlaczego kilka posiłków dziennie ułatwia odchudzanie?
Jak tłumaczy dr Stolińska organizm nie odkłada wtedy tkanki tłuszczowej, bo wie, że regularnie dostaje jedzenie. Nie musi „zjadać” swoich mięśni. „Jeśli przyzwyczaimy go do jedzenia 4 posiłków w ciągu dnia, o stałych porach, to przy dodatkowej aktywności fizycznej pięknie spada tkanka tłuszczowa, a rośnie mięśniowa” – mówi dr Stolińska w rozmowie z PAP.
Okno żywieniowe można zachować, ograniczając jedzenie w określonych godzinach i najczęściej wprowadzając długą przerwę między kolacją a śniadaniem. „Najpopularniejszym rodzajem diety IF (post przerywany) jest dieta 8-godzinna, czyli spożywanie wszystkich posiłków zaplanowanych na ten dzień przez 8 godzin, np. od 10 do 18, a od godziny 18 aż do 10 następnego dnia całkowicie się pości”.
Specjalistka zaznacza, że grafik można dostosować do rytmu konkretnej osoby. Jeśli np. ktoś pierwszy posiłek zjada około południa, to „okno” rozpocznie się w jego przypadku o 20.00. Ważne jest, by się nie przejadać, by energia i składniki odżywcze dostarczane były przez 8 – 10 godzin dziennie, a później utrzymywać post. Bez podjadania.
Korzyści z “okna żywieniowego”
PAP cytuje opublikowane w ubiegłym roku w czasopiśmie Cell Metabolism badania, z których wynika, że „spożywanie posiłków w ciągu 10 godzin zmniejsza cząsteczki „złego cholesterolu”, co sugeruje potencjalne zmniejszenie czynników ryzyka chorób serca. Okno żywieniowe poprawiło również ciśnienie krwi i poziom cukru we krwi u osób z chorobami współistniejącymi, takimi jak cukrzyca, wysokie ciśnienie krwi i wysoki poziom cholesterolu”.
Długotrwały brak wystarczającej ilości pożywienia w diecie OMAD niesie ze sobą ryzyko objadania się, czyli zaburzeń odżywiania, a długotrwały brak wystarczającej ilości i jakości jedzenia może prowadzić do utraty mięśni, niedoborów składników odżywczych i niedożywienia – czytamy.
Szczególnie narażone na ryzyko przy jej stosowaniu są osoby z cukrzycą lub hipoglikemią, otyłością lub problemami z metabolizmem oraz dzieci i młodzież.
Źródło: cowzdrowiu.pl
