W latach 50-tych XX-ego wieku zaczęły powstawać pierwsze kluby pacjentów diabetologicznych przy przychodniach i poradniach cukrzycowych. Grupy osób dotkniętych cukrzycą spotykały się, aby w zespołach lepiej poznawać uwarunkowania tej choroby, zasady leczenia i zapobiegania wielu groźnym powikłaniom prowadzącym m.in. do utraty wzroku, schorzeń nerek, uszkodzeń nerwów i amputacji kończyn dolnych.

Uczono się stosowania na co dzień diety, zapobiegania powstawaniu hipo- i hiperglikemii oraz kwaśnicy ketonowej. Mijały lata, przybywało diabetyków i wobec braku formalnych uwarunkowań prawnych wszystko kończyło się “na Polaków rozmowach”.

Początek lat 80-tych przyniósł nowe impulsy organizacyjne. W stanie wojennym w Bydgoszczy grupa inicjatywna w dniu 19 czerwca 1981 roku zarejestrowała stowarzyszenie zrzeszające osoby chore na cukrzycę, które aktualnie występuje pod nazwą Polskie Stowarzyszenie Diabetyków.

Dziś Stowarzyszenie zrzesza ponad 60 000 członków zarejestrowanych w około 350 kołach terenowych na terenie całego kraju.

Stowarzyszenie zajmuje się bezpośrednią pracą z diabetykami i ich rodzinami oraz opiekunami w zakresie udzielania im szeroko pojętej pomocy (a przede wszystkim edukacji diabetologicznej) oraz reprezentacją diabetyków przed władzami państwowymi i zabieganiem o jak najlepsze warunki i dostępność do leczenia. Z racji faktu, iż cukrzyca stanowi oraz bardziej poważny problem w społeczeństwie, Stowarzyszenie podejmuje coraz więcej działań na rzez szerzenia świadomości zagrożenia chorobą wśród osób zdrowych.

W sposób ciągły staramy się organizować szereg wydarzeń edukacyjnych, informacyjnych, konferencji, spotkań, warsztatów, pogadanek, prowadzić badania przesiewowe, drukować materiały edukacyjne, organizować wyjazdy rehabilitacyjne i edukacyjne oraz wsparcie psychologiczne, jak również walczyć z samotnością i wykluczeniem społecznym. Wszystko to nie tylko dla samych chorych, ale także ich opiekunów, którzy nierzadko bez odpowiedniego nakierowania i edukacji nie są w stanie prawidłowo opiekować się swoim chorym.

W czasach, w których coraz więcej osób żyje samotnie, z dala od najbliższych, nasze stowarzyszenie kładzie spory nacisk na integrację chorych, oferując im także zajęcia “poza cukrzycowe”, celem zapobiegania występowaniu depresji i poczucia osamotnienia. Wszystkie te zajęcia dostosowane są do możliwości osób chorych, starszych, dodatkowo niepełnosprawnych.

Największe osiągnięcia Stowarzyszenia w okresie prawie 40-letniej działalności to:

• wywalczenie nieporównywalnie wyższego niż wcześniej standardu leczenia cukrzycy, głównie dzięki powołaniu sieci poradni diabetologicznych i powszechne wprowadzenie pen-ów do wstrzykiwania insuliny;
• wyposażenie diabetyków w glukometry w ilości ok. 80 000 sztuk (które początkowo nie były sprzętem powszechnie dostępnym);
• wyposażenie kilku przychodni w urządzenia laserowe do leczenia dna oka;
• objęcie edukacją diabetologiczną rzeszy ok. 120 000 osób rocznie dotkniętych cukrzycą wraz z członkami rodzin i opiekunami;
• zorganizowanie turnusów rehabilitacyjno-edukacyjnych dla ponad 50 000 dorosłych i dla ok. 5 000 dzieci i młodzieży;
• wydawanie czasopism dla chorych na cukrzycę “Diabetyk” (obecnie pod własną redakcją) i “Biuletyn Informacyjny Cukrzyca” dla ogniw Stowarzyszenia oraz książek i broszur o tematyce cukrzycowej;
• samopomoc i integracja chorych, ich rodzin i opiekunów na ogromną skalę;
• zwiększenie świadomości cukrzycy w społeczeństwie oraz wykrywanie choroby u osób jej nieświadomych podczas różnego typu akcji zdrowotnych.

W 1991 roku Stowarzyszenie zostało członkiem Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej (International Diabetes Federation www.idf.org), której siedziba mieści się w Brukseli.

W 2008 roku Stowarzyszenie wstąpiło także do Międzynarodowego Sojuszu Organizacji Pacjentów (International Alliance of Patients’ Organizations www.iapo.org.uk) z siedzibą w Londynie.

W 2021 roku zostaliśmy członkiem Światowego Sojuszu Pacjentów (World Patients Alliance www.worldpatientsalliance.org) z siedzibą w USA.

Celem działania Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków jest (par. 7 ust. 1 Statutu):

1. działanie na rzecz poprawy sytuacji prawnej, ekonomicznej i zdrowotnej  osób chorych na choroby cywilizacyjne, przewlekłe, w tym cukrzycę;
2. inspirowanie zmian w systemie prawnym, mających na celu ułatwienie chorym dostępu do leczenia i rehabilitacji;
3. działanie na rzecz promocji zdrowia i przeciwdziałania uzależnieniom;
4. reprezentowanie interesów członków Stowarzyszenia i osób chorych na choroby cywilizacyjne, przewlekłe, w tym cukrzycę wobec władz państwowych i samorządowych;
5. wspieranie rozwoju edukacji diabetologicznej wśród chorych, osób zagrożonych cukrzycą, jak i całego społeczeństwa;
6. wspieranie prowadzenia badań oraz prac rozwojowych w zakresie diabetologii i o tematyce powiązanej;
7. udzielanie różnorodnej pomocy, w tym pomocy społecznej diabetykom i rodzicom nieletnich diabetyków;
8. działanie na rzecz integracji środowiska diabetyków;
9. działanie na rzecz:
   – osób wskazanych art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy
   (Dz.U.2018.1265 t.j. z dnia 2018.06.29);
   – osób wskazanych w art. 1 ust. 2 pkt 1-4, 6 i 7 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz.U.2019.217 t.j. z dnia
   2019.02.05);
   – niepełnosprawnych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U.2018.511 t.j. z dnia 2018.03.12);
   – innych osób społecznie wykluczonych a niewskazanych powyżej;
   – pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób;
   – wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
   – integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym;
   – działalności charytatywnej;
   – podtrzymywania i upowszechniania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej
   i kulturowej;
   – mniejszości narodowych i etnicznych oraz języka regionalnego;
   – ochrony i promocji zdrowia;
   – promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy;
   – równych praw kobiet i mężczyzn;
   – osób w wieku emerytalnym;
   – działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości;
   – działalności wspomagającej rozwój techniki, wynalazczości i innowacyjności oraz rozpowszechnianie i wdrażanie nowych rozwiązań
   technicznych w praktyce gospodarczej;
   – działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;
   – nauki, szkolnictwa wyższego, edukacji, oświaty i wychowania;
   – wypoczynku dzieci i młodzieży;
   – kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego;
   – wspierania i upowszechniania kultury fizycznej;
   – ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego;
   – turystyki i krajoznawstwa;
   – porządku i bezpieczeństwa publicznego;
   – obronności państwa i działalności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
   – upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także działań wspomagających rozwój demokracji;
   – ratownictwa i ochrony ludności;
   – pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen w kraju i za granicą;
   – upowszechniania i ochrony praw konsumentów;
   – integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami;
   – promocji i organizacji wolontariatu;
   – pomocy Polonii i Polakom za granicą;
   – działalności na rzecz kombatantów i osób represjonowanych;
   – promocji Rzeczypospolitej Polskiej za granicą;
   – rodziny, macierzyństwa, rodzicielstwa, upowszechniania i ochrony praw dziecka;
   – przeciwdziałania uzależnieniom, w tym problemom alkoholowym i patologiom społecznym;
   – organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, w zakresie określonym w ustępie 1 powyżej;
   10. działanie na rzecz integracji różnych grup społecznych i wiekowych poprzez popularyzację kultury fizycznej, popieranie inicjatyw społecznych w zakresie sportu, kultury, turystyki i rekreacji;
   11. działanie na rzecz osób w trudnej sytuacji materialnej, ubogich, pozostających
   bez środków do życia;
   12. promowanie profilaktyki i promocja zdrowia;
   13. działanie na rzecz ochrony zdrowia środowiskowego;
   14. walka z nadwagą i otyłością;
   15. występowanie w interesie społecznym jako strona postępowania administracyjnego (kpa) dotyczącego chorych na cukrzycę, członków ich rodzin oraz społeczeństwa;
   16.  ochrona praw pacjenta.