Na potrzeby doświadczenia badacze wykorzystali dane z holenderskiego badania nad depresją i lękiem, obejmujące osoby dorosłe, które borykały się z depresją i stanami lękowymi. W badaniu wzięło udział 1269 uczestników z MDD (n = 536), z remisją MDD (n = 394) oraz osoby bez historii MDD (n = 339).
IR określono za pomocą dwóch zastępczych markerów – ilościowego wskaźnika kontroli wrażliwości na insulinę (QUICKI) oraz stosunku triglicerydów do lipoprotein o dużej gęstości (HDL). Uczestnicy dolnego kwartylu testu QUICKI zostali sklasyfikowani jako IR, podczas gdy wszyscy pozostali uczestnicy zostali sklasyfikowani, jako „wrażliwi na insulinę”.
Drugi zastępczy miernik IR – stosunek triglicerydów do HDL był wskaźnikiem opartym na pomiarach próbek krwi na czczo, w którym oznaczenie IR oparto na punktach odcięcia specyficznych dla płci (stosunek kobiet: IR> 1,9; mężczyzn: IR> 2,8 ).
Depresję określono na podstawie Composite International Diagnostic Interview (wersja 2.1), natomiast nasilenie depresji na podstawie Inwentarza Symptomatologii Depresji. „Przewlekłość” została zdefiniowana, jako depresja w ciągu ostatnich 4 lat i zmierzono ją za pomocą przeglądu kart życia pacjentów.
Naukowcy stwierdzili, że insulinooporność była związana z ciężkością depresji, a także po wykonaniu badania ujawniono możliwość oszacowania insulinooporności za pomocą zastępczej miary, która jest dostępna klinicznie – stosunku trójglicerydów do HDL.
