W ostatnich latach opieka nad pacjentem diabetologicznym w Polsce znacząco się poprawiła. Jednocześnie nie wolno stracić z oczu tego, co wciąż pozostaje istotnym wyzwaniem – ograniczone kryteria refundacyjne dla niektórych terapii, leczenie stopy cukrzycowej, czy też efektywne wykorzystanie środków z opłaty cukrowej. To główne wnioski z posiedzenia Parlamentarnego Zespołu ds. Cukrzycy, które odbyło się dnia 3 sierpnia br.
USPRAWNIENIE DOSTĘPU DO LEKÓW
W swoim wystąpieniu Prezes Zarządu Głównego Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków Anna Śliwińska podziękowała Ministerstwu Zdrowia za wszystkie zmiany w zakresie dostępu do nowoczesnych opcji leczenia cukrzycy, jakie dokonały się w ostatnich latach. Podkreśliła przy tym jednak, że ogromnym wyzwaniem wciąż pozostają surowe kryteria refundacji wybranych terapii, które w praktyce ograniczają możliwość stosowania tych leków u wielu pacjentów, u których przyniosłyby one wymierne efekty.
Prezes Anna Śliwińska przybliżyła w tym kontekście sytuację pacjentów z cukrzycą typu 2, którzy nie mają pełnego dostępu m.in. do długodziałających analogów insulin, jak również części flozyn i inkretyn. Z jej słowami zgodził się prof. Leszek Czupryniak, szacując że „mamy dostęp do 50-60% tego, co jest dostępne na skalę europejską”.
Prof. Czupryniak zaproponował również dokonanie przeglądu obecnie refundowanych terapii cukrzycy i zastanowienie się nad zasadnością dalszego finansowania tych technologii lekowych, które nie są już w zasadzie stosowane lub których koszt poza refundacją nie jest wysoki.
NADZIEJA NA POPRAWĘ W OBSZARZE TECHNOLOGII
Jak podkreślali zaproszeni goście, spektakularne zmiany pojawią się także wraz z wejściem w życie nowego rozporządzenia w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie. Dzięki decyzji Ministerstwa Zdrowia dostęp do systemów monitorowania glikemii zostanie już wkrótce rozszerzony na dorosłych pacjentów będących na intensywnej insulinoterapii, w tym kobiety w ciąży oraz osoby niewidome leczone insuliną.
Zdaniem ekspertów kolejnym krokiem w tym obszarze powinno być coraz szersze udostępnianie systemów ciągłego monitorowania glikemii, ze szczególnym uwzględnieniem pacjentów stosujących pompy insulinowe, czy także pomp bezdrenowych.
Apelowali także o zapewnienie kontynuacji leczenia pompą insulinową przynajmniej u tych pacjentów, którzy już z takiego rozwiązania korzystają. „Oczywiście docelowo chcielibyśmy, aby wszyscy pacjenci mogli korzystać z pomp insulinowych, nie tylko w drodze kontynuacji” – podsumowała Anna Śliwińska.
W odpowiedzi na przedstawione kwestie, naczelnik Wydziału Refundacyjnego Departamentu Polityki Lekowej i Farmacji w Ministerstwie Zdrowia Mateusz Oczkowski wskazał, że MZ planuje zmiany w refundacji w cukrzycy, które wręcz można nazwać rewolucyjnymi. – Od 1 września zostanie dodanych 7 nowych cząsteczko-wskazań w zakresie cukrzycy, dla 3 grup lekowych. Będą to rozszerzenia wskazań dla analogów GLP-1, będzie rozszerzenie wskazań dla flozyn oraz inhibitorów DPP-4. Zaznaczył, że w połączeniu ze zmianami, jakie zaplanowano w wykazie wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie, druga połowa tego roku przyniesie olbrzymie zmiany w jakości życia i możliwościach terapeutycznych dla pacjentów z cukrzycą.
ŁYŻKA DZIEGCIU W BECZCE MIODU
Prof. Krzysztof Strojek, konsultant krajowy w dziedzinie diabetologii przypomniał podczas spotkania, że mimo znaczących postępów, niektóre kwestie związane z leczeniem cukrzycy wciąż pozostają skrajnie niezagospodarowane. Niechlubnym przykładem tego zjawiska jest m.in. zespół stopy cukrzycowej.
W opinii konsultant krajowej w dziedzinie pielęgniarstwa diabetologicznego, mgr Alicji Szewczyk zmiany są także potrzebne w obszarze edukacji diabetologicznej, będącej niezwykle ważnym elementem skutecznej terapii cukrzycy.
JAK ZABEZPIECZYĆ DODATKOWE ŚRODKI?
Kolejne wyzwania będą jednak wymagały dodatkowych środków finansowych. Dlatego podczas dyskusji zastanawiano się również w jaki sposób zabezpieczyć dodatkowe środki na opiekę diabetologiczną. W tym kontekście prof. Leszek Czupryniak wskazał na oszczędności, jakie można by uzyskać dzięki rezygnacji z finansowania przestarzałych, mniej efektywnych leków i technologii.
Drugą propozycją – na którą Polskie Stowarzyszenie Diabetyków zwraca uwagę od dłuższego czasu – jest podjęcie działań na rzecz właściwej alokacji i ewidencji środków z podatku cukrowego.
Eksperci byli zgodni co do tego, że przychody z tego tytułu już teraz są znacząco większe niż potencjalny koszt zaspokojenia najpilniejszych potrzeb w obszarze leczenia cukrzycy. Aby jednak rozwiązanie to przyniosło faktyczne efekty, nie wolno pozwolić na to, by pieniądze „rozpłynęły się w systemie”.
Link do nagrania posiedzenia:
https://sejm.gov.pl/Sejm9.nsf/transmisje_arch.xsp#AA4FBD222860C221C125887700465EDC
