Przejdź do treści
Dostosuj preferencje dotyczące zgody

Używamy plików cookie, aby pomóc użytkownikom w sprawnej nawigacji i wykonywaniu określonych funkcji. Szczegółowe informacje na temat wszystkich plików cookie odpowiadających poszczególnym kategoriom zgody znajdują się poniżej.

Pliki cookie sklasyfikowane jako „niezbędne” są przechowywane w przeglądarce użytkownika, ponieważ są niezbędne do włączenia podstawowych funkcji witryny.... 

Zawsze aktywne

Niezbędne pliki cookie mają kluczowe znaczenie dla podstawowych funkcji witryny i witryna nie będzie działać w zamierzony sposób bez nich.Te pliki cookie nie przechowują żadnych danych umożliwiających identyfikację osoby.

Funkcjonalne pliki cookie pomagają wykonywać pewne funkcje, takie jak udostępnianie zawartości witryny na platformach mediów społecznościowych, zbieranie informacji zwrotnych i inne funkcje stron trzecich.

Brak plików cookie do wyświetlenia.

Analityczne pliki cookie służą do zrozumienia, w jaki sposób użytkownicy wchodzą w interakcję z witryną. Te pliki cookie pomagają dostarczać informacje o metrykach liczby odwiedzających, współczynniku odrzuceń, źródle ruchu itp.

Wydajnościowe pliki cookie służą do zrozumienia i analizy kluczowych wskaźników wydajności witryny, co pomaga zapewnić lepsze wrażenia użytkownika dla odwiedzających.

Reklamowe pliki cookie służą do dostarczania użytkownikom spersonalizowanych reklam w oparciu o strony, które odwiedzili wcześniej, oraz do analizowania skuteczności kampanii reklamowej.

Insulina i glukagon to dwa hormony odpowiedzialne za przemiany węglowodanowe w organizmie. Insulina obniża poziom cukru we krwi, a glukagon go podnosi. U zdrowego człowieka równowaga pomiędzy tymi hormonami sprawia, że jego glikemie zawsze mieszczą się w granicach normy.

Sprawa komplikuje się w przypadku osób z cukrzycą, w szczególności typu 1., u których insulina dostarczana jest z zewnątrz. Dawkowanie insuliny za pomocą pena czy pompy insulinowej nigdy nie jest tak perfekcyjne, jak wówczas, gdy procesem tym zarządza nasz mózg. Dlatego może dojść do zachwiania równowagi pomiędzy insuliną a glukagonem, co ma swoje konsekwencje głównie w postaci ciężkich niedocukrzeń.

Po spożyciu pokarmu poziom cukru we krwi wzrasta, co jest sygnałem dla trzustki do wydzielania insuliny. W efekcie jej działania następuje obniżenie poziomu glukozy we krwi. Gdy stężenie cukru we krwi spadnie, komórki trzustki wydzielają glukagon, hormon który uwalnia zapasy glukozy zgromadzone w wątrobie. Zadaniem glukagonu jest ochrona organizmu przed spadkiem poziomu cukru w okresach między posiłkami i przy wysiłku fizycznym. Dzięki temu u zdrowego człowieka nie dochodzi do spadku stężenia glukozy poniżej poziomu, który byłby niebezpieczny dla jego mózgu. Dlatego osoby bez cukrzycy, nawet jeśli stosują głodówkę nie doświadczają niedocukrzeń z utratą przytomności – chroni ich przed nimi właśnie glukagon.

U diabetyków w wyniku podania nadmiernej dawki insuliny dochodzi do gwałtownego obniżania się poziomu cukru we krwi. Organizm zaczyna bronić się i uruchamia produkcję glukagonu, jednak może ona być niewystarczająca, a pacjent i tak doświadczy niedocukrzenia. Różnica polega na tym, że zdrowy organizm nigdy nie wydziela takich nadmiarów insuliny, by nie móc zrównoważyć jej glukagonem. Kiedy jednak jeden z tych hormonów podawany
jest sztucznie, często dochodzi do zaburzenia tej równowagi.

Glukagon, który zna większość diabetyków, to lek zamknięty w charakterystycznym pomarańczowym opakowaniu, który powinien być podany wówczas, gdy dochodzi do niedocukrzenia z utratą przytomności. Hormon jest podawany domięśniowo a jego rolą jest „zmuszenie” wątroby do wypuszczenia zawartych w niej zapasów glukozy. a. Reakcja powinna wystąpić w ciągu 10-15 min.