Dodatkowo wykonano metaanalizę ponad 90 badań dotyczących starzenia się mózgu u chorych na cukrzycę typu 2 oraz u osób bez cukrzycy.
Jak zaobserwowali naukowcy, w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej – dobranymi pod względem wieku, płci, wykształcenia oraz zdiagnozowanego nadciśnienia tętniczego – chorzy na cukrzycę typu 2 mieli większe deficyty poznawcze, zwłaszcza pod względem tzw. funkcji wykonawczych (m.in. kontrola uwagi, hamowanie poznawcze, kontrola hamowania, pamięć robocza i elastyczność poznawcza) oraz tempa przetwarzania informacji.
Co więcej, porównanie badań neuroobrazowych z użyciem rezonansu magnetycznego (MRI) ujawniło, że cukrzyca typu 2 miała związek z szybszym zanikiem istoty szarej mózgu, zwłaszcza w brzusznym prążkowiu (struktura istotna dla funkcji wykonawczych, w tym kontroli zachowań), móżdżku i skorupie, oraz ze zmianami w aktywności mózgu. Naukowcy ocenili, że proces atrofii istoty szarej zachodził w mózgach osób z cukrzycą mniej więcej o 26 proc. szybciej niż podczas naturalnego starzenia mózgu.
Negatywny wpływ cukrzycy na mózg był tym większy, im dłużej trwała choroba.
Zdaniem głównego autora pracy, Botonda Antala ze Stony Brook University, neurologiczne zmiany związane z cukrzycą typu 2 mogą zachodzić na długo przedtem, zanim choroba zostanie zdiagnozowana. – Gdy zatem cukrzyca typu 2 jest diagnozowana przy pomocy konwencjonalnych badań, pacjenci mogą mieć trwałe nieodwracalne uszkodzenie mózgu – podkreśla badacz.
Współautorka pracy, Lilianne Mujica-Parodi ze Stony Brook University, wskazuje, że cukrzyca typu 2 może przyspieszać starzenie mózgu prawdopodobnie z powodu niedoborów energii, które wpływają na zmiany jego struktury i funkcji.
– Nasze wyniki potwierdzają potrzebę badań nad biomarkerami cukrzycy typu 2 w mózgu oraz metod leczenia, które specyficznie działają na jej skutki neurologiczne – podsumowuje Mujica-Parodi.
